Həyatı
Alber Kamyu o zamanlar Fransanın müstəmləkəsi olan Əlcəzairdə fransız kolonisti ailəsində doğulmuşdur. Kamyu atasını erkən yaşlarında itirmiş, anası ilə birgə yoxsulluq və səfalət içində yaşamışdır. Uşaqlıqdan təhsilə böyük maraq göstərən Kamyu klassik və müasir fransız ədəbiyyatı ilə tanış olur, ekzistensializmə qapılır; gənc solçu intellektuallar arasında dolaşır; qısa müddətə (1934–1937) Kommunist Partiyasının üzvü olur, İspaniya respublikaçılarının müdafiəsinə qalxır. Fəhlə teatrı üçün yazdığı ilk esse və pyeslərini Kamyu 1937-ci ildən başlayaraq çap etdirir. 1940-cı ildə o, Fransaya köçür və alman işğalçılarına qarşı mübarizə aparan müqavimət hərəkatına qoşulur.
Yaradıcılığı
Kamyu yaradıcılığı ekzistensializm cərəyanı və ideyaları ilə sıx bağlıdır. İnsanın həyatın mənasını dərk etmək istəyi ilə bu fani dünyanın mənasızlığı arasında yaranan absurd haqqındakı ekzistensializm ideyası Kamyu əsərlərinin ruhuna, canına işləmişdir. Kamyunun "Yad" (1942), "Taun" (1948), "Süqut" (1948) kimi böyükhəcmli əsərləri, gözəl hekayə və pyesləri ona dünya şöhrəti qazandırır. 1957-ci ildə Kamyu ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatına layiq görülür. Üç ildən sonra isə avtomobil qəzasında həlak olur.

Anatol Frans - (fransızca Anatole France; əsl adı Jak Anatol Fransua Tibo fransızca Jacques Anatole François Thibault; 16 aprel 1844, Paris — 12 sentyabr 1924, Sent-Sir-sür-Luar) — fransız yazıçısı və ədəbi tənqidçisi, Ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatı laureatı (1921) ("Dərin məşəqqətli humanizmlə və əsl qall temperamentliliyi ilə yazılmış nəfis stilli parlaq ədəbi nailiyyətlərinə görə").

Antvan de Sent-Eqzüperi (Fransızca: Antoine de Saint Exupéry)(29 iyun, 1900 - 31 iyul,1944) Fransalı bir yazar və pilotumuş. Onun yazdığı dünyada tanınmış olan nağılı, Balaca şahzadə-dir. Onun başqa kitabları uçuşa görədir. O 1944-cü ildə, dünya ikinci savaşında, Kors Adasından başladığı bir misiya uçuşundan geri dönmədi və indiyə qədər tapılmayıb. Deyilir ki onun uçağı Fransanın güney-doğusunda yerləşən Karkueyran və Tulon şəhərlərinin yanına düşmüşdür.

Kitabları:
Aviator (L'Aviateur) (1926)
Cənub Elçisi (Southern Mail) (1929)
Gecə Uçuşu (Night Flight) (1931)
Yel, Qum, və Ulduzlar (Wind, Sand and Stars) (1939)
Savaş İçinə Uçmaq (Pilote de Guerre) (Flight to Arras) (1942)
Bir Girov'a Məktub (Lettre à un Otage) (Letter to a Hostage) (1943)
Balaca Şahzadə (Le Petit Prince - The Little Prince) (1943)
Qala (Citadelle) (1948, ölümündən sonra yayıldı)
Gənclik Məktubları (Lettres de jeunesse) (1953, ölümündən sonra yayıldı)
Yazmalar (Carnets ) (1953, ölümündən sonra yayıldı)
Ana'ya Məktublar ( Lettres à sa mère) (1955, ölümündən sonra yayıldı)
Savaş Yazıları (Écrits de guerre) (1982, ölümündən sonra yayıldı)
Oynayan(Rəqqas) Manon (Manon, danseuse) (2007, ölümündən sonra yayıldı)
Tanınmayan'a bir Məktub (Lettres à l'inconnue) (2008, ölümündən sonra yayıldı)
Mündəricat
• Həyatı
1. Uşaqlıq illəri və gəncliyi
2. Pilot həyatı
3. Sonrakı fəaliyyəti
• Yaradıcılığı
1. Əsərləri
2. Ədəbi mükafatları
3. Hərbi mükafaları
4. Sitatları

Frederik (Frederi) Mistral (fransızca Frédéric Mistral, oksitanca Frederic Mistral/Mistrau - klassik dil normalarına görə, Frederi - onun özünün özünü adlandırdığı kimi, 8 sentyabr 1830, Mayyan — 25 mart 1914, Mayyan) — provansal şairi və leksikoqraf, Ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatı laureatı (1904) ("Xalqın ruhunu olduğu kimi əks etdirən poetik əsərlərinin yeniliyinə və orijinallığına görə").

Jan-Mari Qustav Le Klezio 1940-cı ilin aprelində Nitsada hərbi həkim ailəsində doğulmuşdur. Gələcək yazıçının valideynləri XVII əsrdə Mavriki adasında məskunlaşmış köhnə müstəmləkə ailələrinə aid idilər. Leklezionun atası britaniyalı hərbi həkim idi və İkinci Dünya Savaşı illərində Nigeriyada qulluq edirdi. 1991-ci ildə Leklezio "Onitşa" adlı yarıbioqrafik roman yazır. Romanda müəllifin uşaqlıq illərindən, uzaq səfərlər, o cümlədən onun ədəbiyyata olan ilkin maraqlarından söhbət açılır. Leklezio elə bir evdə böyümüşdü ki, burada həmişə iki dildə danışırdılar – fransızca və ingiliscə. Gənclik illərində o, ispan dilini də mükəmməl şəkildə öyrənmişdi. Leklezionun elmi karyerası ədəbi karyerasından geridə qalırdı. Onun ilk romanı ilə dissertasiyası arasında 20 il zaman fərqi var- "Proses " adlı kitabı 1963-cü ildə, müəllifin 23 yaşında çıxmışdı, dissertasiyanı isə 1983-cü ildə müdafiə etdi. Leklezio Cənubi Amerika, Afrika, Cənub-Şərqi Asiya boyunca çoxlu səyahətlərə çıxmışdır. ABŞ, Tailand, Yaponiya, Nigeriya isə onun illərlə məskunlaşıb yaşadığı ölkələrdir. Yazıçı bu ölkələrin bir-birinə bənzəməyən, amma Avropa mədəniyyətindən keyfiyyətcə çox fərqlənən mədəniyyətlərini öyrənir, insanın özünü alışdığı sivilizasiyadakından fərqli hiss edə bildiyi bütöv bir dünya axtarırdı. Leklezionun yaradıcılığında onun Meksika və Panamada hinduların arasında yaşaması, bu insanların gündəlik məişəti, Amerika aborigenlərinin mifologiyasını əhatə edən qədim kitablar mühüm rol oynamışdır.
Nobel mükafatını alanadək Leklezionun ən böyük uğuru elə onun ilk romanı olmuşdur. Bu roman Renado mükafatına ( "Anti-Buker" kimi bir mükafat) layiq görülmüşdü. Romanın qəhrəmanı Adam Pollo adlı gənc, uşaqlıq illərini xatırlayaraq şəhərin küçələrində dolaşır (Prustun qəhrəmanı kimi), hüznlü və solğun həyatı müşahidə edir ( Sartrın və Kamyunun qəhrəmanları kimi) . Lakin Leklezio şəhərli gənclərin həyatına qapılıb qalmadı, onun üçün çox sevdiyi Afrikada və Şimali Amerikada gəlmələrlə yerli hindular arasındakı qarşılıqlı anlaşılmazlıqlar, mədəniyyətlər arasındakı uçurumlar daha maraqlıydı. Və Leklezio "Meksikanın yuxusu, yaxud yarıda qırılmış fikir " adlı kolumbaqədər sivilizasiyadan, bu sivilisaziyanın ispanlarla görüşünə həsr olunmuş romanını yazdı.
Jan Jak Russo ənənələrinə uyğun olan ağdərili adamı lənətləyib "xeyirxah vəhşi "nin halına ağlamaq yoluyla getməyən Leklezio nə işğalçıların, nə müstəmləkədə qalanların tərəfində dayanır. Onun atası, həkim kimi Afrikada işləyərkən (Leklezio ona "Arikalı " romanını həsr etmişdi) yüzlərlə insanın həyatını xilas etmişdi. Klod yerli aborigenlərə olan münasibətində Amerikanın qədim mifologiyasından və rituallarından bəhs edən "Kədərli cığırlar " əsərinin müəllifi Klod Lev-Stross adlı fransız antropopoloquna daha yaxındır.
Leklezionun 1992-ci ildə yazdığı "Sərgərdan ulduz " romanında iki əhvalat bir-birinə qarışır. Qəhrəmanlardan biri – İkinci dünya savaşından sonra İsrailə gedən yəhudi qızı, digəri isə - fələstin qaçqını olan gənc ərəb qadınıdır. Qəhrəmanların milli mənsubiyyətləri, dil və mədəniyyətləri fərqli olsa da yaşadıqları əzablar, çəkdikləri zülmlər eynidir. Leklezio deyir ki, onun həqiqi vətəni Fransanın özündən çox fransız dilidir. O, 2007-ci ilin martında fransız dilini özünə ana dili kimi qəbul edən yeni nəsil yazıçılarını müdafiə manifestini imzalayanlar sırasındadır. "Le Monde"də dərc olunan manifestdə Leklezio və daha 43 müəllif həmvətənlərinin diqqətini fransız dilinin ölkənin coğrafi hüdudlarından çıxa bilməyərək özünə qapanmasına yönəltmişdilər. Onların fikrincə, əgər fransız dili də ingilis dili kimi Kiran Desai, V.S.Naypoldan Ben Okri və Nadin Qordimerədək keçmiş müstəmləkələrdən olan yazarlara açıq olsa, dünyada nüfuzu arta bilər.
İlk romanından sonrakı ötən 40 ildən artıq müddətdə Leklezionun müxtəlif janrlarda 30 əsəri – romanları, novellaları, kulturoloji esseləri, tərcümələri dərc olunmuşdur.
On beş ildən artıq idi ki, Fransada Leklezionu Nobel mükafatına layiq hesab edirdilər. Hələ 90-cı illərin birinci yarısında o, Fransanın ən yaxşı yazıçısı kimi qəbul edilmişdi. "Le Magazine litteraire" jurnalına 2001-ci ildə verdiyi müsahibəsində Leklezio Nobel mükafatı alacağı təqdirdə üçüncü dünyanın dəhşətləri haqqında, orada hər bir saniyədə məhv olan uşaqların haqqında daha yüksəkdən danışmaq imkanı əldə edə biləcəyini demişdi.
Ədəbiyyat üzrə nobel mükafatını Leklezio "aramsız hərəkətin, poetik avantüranın, hissi həzzin, insaniyyəti hakim sivilizasiyadan kənarda tədqiqinin nəğməkarı" olmasına görə almışdır.

Həyatı
Moris Drüonun atası, mənşəcə litvalı yəhudi olan Lazar Kessel 1899-cu ildə Rusiyanın Orenburq şəhərində doğulmuş və 1908-ci ildə ailəsi ilə birlikdə Fransaya mühacirət etmişdir. Lazar Kessel 21 yaşında intihar edəndən sonra, Morisin anası notarius Rene Drüona ərə getmişdir. Drüonun uşaqlığı Normandiyada keçmişdir.
1937-1939-cu illərdə Parisdə ədəbiyyat fakültəsində və Siyasi Elmlər Məktəbində təhsil almışdır.
İkinci Dünya Müharibəsi illərində Fransa Müqavimət Hərəkatında iştirak etmiş, hərbi müxbir işləmişdir.
1973-1974-cü illərdə Fransanın mədəniyyət naziri vəzifəsində çalışmışdır.
1966-cı ildə Fransa Akademiyasının üzvü (yazıçı Jorj Duamelin olümündən sonra boşalmış yerə) seçilmişdir.
1985–1999-cu illərdə Fransa Akademiyasının daimi katibi vəzifəsini icra etmişdir.
Ədəbi fəaliyyəti
1943-cü ildə Drüon, əmisi Jozef Kessel ilə birlikdə, Fransa Müqavimət Hərəkatının qeyri-rəsmi himni olan "Partizanların nəğməsini" yazmışdır.
Əsərləri
• "Odlu bulud", 1938 (novellalar)
• "Meqarey", 1942 (milli-qəhrəmanlıq dramı)
• "12 noyabr qatarı...", 1943 (salnamə şəhadətnaməsi)
• "Partizanların nəğməsi", 30 may 1943, J. Kessellə birgə
• "Avropalının məktubu", 1944 (publisistika)
• "Sonuncu briqada", 1946 (müharibə haqqında povest)
• "Düzənlik hökmdarları", 1962 ("cəngavərlik" hekayələri silsiləsi)
• "Böyük adamlar", 1948 — 1951 (trilogiya).
• "Qeydlər", 1952
• "Həyatın şəhvəti", 1954 (naturalist roman)
• "Lənətlənmiş krallar" T.1—6, 1955—1960, T.7, 1977, (tarixi romanlar süriyası)
o "Dəmir padşah"
o "Şato-Qayar dustağı"
o "Zəhər və tac"
o "Fransız dişi canavarı"
o "Zanbaq və şir"
o "Kral Fransanı məhvə sürükləyəndə"
• "Qüdrətli İsgəndər və ya Tanrı haqqında kitab", 1958
• "Zevsin memuarları", T. 1 1963 və T. 2 1967 (mifoloji dilogiya)
• "Hakimiyyət", 1965
• "Birilərinin xoşbəxtliyi...", 1967 (hekayələr silsiləsi)
• "Gələcək çaşğınlıq içindədir" (fransızca "L'Avenir en désarroi"), 1968 (1968-ci ildə Fransada baş vermiş ümumxalq tətil haqqında pamflet

Jan Pol Sartr (fransızca Jean-Paul Charles Aymard Sartre), 21 iyun 1905-ci ildə Parisdə anadan olub. 15 aprel 1980-ci ildə Parisdə vəfat edən fransız yazıçı və filosofdur. Fəlsəfi düşüncələri romanlarında öz əksini tapmışdır.

Jan Baptist Poklen və ya sadəcə Molyer (fransızca Jean Baptiste Poquelin, dit Molière; 15 yanvar 1622 - 17 fevral, 1673) - böyük Fransa komediya yazarı, fransa və Qərbi Avropa ədəbiyyatında klassik komediya janrının banisi.
Fransız dramaturqu, aktyor, teatr xadimi Jan Batist Molyer 1622-ci ildə Parisdə saray xidmətçisi Jan Poklenin ailəsində doğulmuşdur. 1639-cu ildə Klermon kollecini bitirmişdir. Dünyagörüşünə fransız materialist filosofu P.Qassendinin təlimi güclü təsir göstərmişdir. Gənc yaşlarında həyatını teatrla bağlamış, 1643-cü ildə "Parlaq teatr" truppasını yaratmışdır. Lakin Parisdə müvəffəqiyyət qazanmayan truppa 12 il (1645-1658) əyalət şəhərlərini gəzib dolaşmış, yalnız 1659-cu ildə xoşbəxt bir təsadüf nəticəsində paytaxta qayıda bilmişdir. Bu müddət ərzində Molyer xalq həyatını dərindən öyrənmiş, gələcək əsərləri üçün zəngin material toplamışdır. Yaradıcılığa truppası üçün xalq farsları səpgisində yazdığı şən əhval-ruhiyyəli komediyalarla ("Barbulyanın qısqanclığı", "Uçan təbib") başlamışdır.
Dünya dramaturgiyasının şah əsərləri sayılan "Tartüf", "Kişilərə ibrət dərsi", "Qadınlara ibrət dərsi", "İstəksiz nikah", "Zorən təbib", "Mizantrop" və s. komediyalarının bir çoxu Azərbaycanda da səhnəyə qoyulmuşdur. Bir sıra əsərləri ekranlaşdırılmışdır. Bu komediyalarda feodal-dvoryan təbəqələri kəskin satira atəşinə tutulur.
"Xəsis", "Skapenin kələkləri", "Jorj Danden və yaxud aldadılmış ər", "Sqanarel", "Tartüf", "Don Juan və yaxud daş qonaq" və bir çox digər əsərləri onun şah əsərləridir.
Aktyorluq və ədəbi yaradıcılığın vəhdəti prinsipinə axıradək sadiq qalan Molyer səhnədə xəstə halda Arqan rolunu ifa etdiyi "Zorən xəstə" komediyasının tamaşasından bir neçə saat sonra şiddətli öskürmə nəticəsində venalarının partlamasından vəfat etmişdir.